TÜRK DÜNYASI ATASÖZLERİ

Ac acı …er, acdan lelövin törer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ac deyer doymaram, toh deyer acmaram.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ac doğrar, toh yeyer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ac toyuk, yukıda darı görer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Acıyan geder, giciyen gelür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Acun imanı olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Açılmamış süfrenün bir ‘eybi var, açılmışun min ‘eybi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Adada kurt az-ıdı, biri-de geminen geldi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Adam-zada yahşıluk gelmeyüb.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Adam-zadda vefa olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Adamı tanıyan kurt yesün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Adamun yere bahanı, suyun vam ahanından hezer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Adun nedi daş demür; yemüşansan, yemüşansan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Adun nedi? Reşid. Birin de, birin eşid!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ağır okı batman gelesen.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ağırlık igidün lengeridür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ağladan yanına get, güldiren yanına getme!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ağlamakın bilmiyen, ölisin gor-be-gor salur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ağlamıyan uşaka süd vermezler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ağzı aşa yetişende, başı daşa yetişür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ağzımı yandırmaka göre bir aş olaydı, başımı yarmaka göre bir daş olaydı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ahilinen daş daşı, cahilinen bal yeme!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ahirün poha döndi gülabi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ak at arpa yemez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ak dolaklım sak olsun, al duvaklım budı geldi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ak götnen kara göt çaydan geçende me’lum eler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ak itün panbukçıya ne-zararı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Aka deyir sür dereye, sür dereye!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Akac ne-keder bar getürse, başın aşaka salur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Akacdan tendir, kömürden övliya.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Akacı götürmemişden oğrı pişik me’lum olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Akası bellü olanun kulı ‘asi olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Akıl ‘akıldan ötkün olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Akıl yaşda olmaz, başda olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Akıllu düşmen ‘akılsız dostdan yahçıdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Akıllu fikr eleyünce deli vırar geçer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Akız egerini dalıdan tanımak olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Aksak it ovda getmez, dutsa da burakmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Akşamun şomlukı ikindiden me’lum olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ala karka olmakı bes degül, çekimlik de eler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Aldun payıvı, çağır dayıvı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Alem mama olsa, güc doğana düşer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Alıcı kuşun dimdigi egri olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Allah, heç evi böyüksüz elemesün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Am müfte, dam müfte.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Amcık çoh ister, sik endazesin bilür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Amcık ne bilür dağda borandı, oturubdı evde hökmi revandı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Amcıka vermaklın deve panbukdan çıhmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Amcuk senden sik menden, senün mene ne minnetün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ananı kızdan ayrı, kırakı çatlak ‘abbasi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ananun emcegin burahub, atanun daşakına yapışur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Anduva inanuram, horusun cığaları görsenüz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Anlıyanun kulı olasan, anlamıyanun akası da olmıyasan!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Aras aşıkımnandı, Kür topukımnan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Arı kehrin çekmiyen, bal kedrin ne bilür?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Arı yuvasına çöp uzadırı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Arpa çöregi turş ayran karnımı harab eledi, yanı koduklu dul arvat evimi harab eledi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Arpadan buğdadan elim üzüldi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Asda geden yorulmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Aşıkı uduzub, çulınan oynur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Aşıkı yığallar oynamak-içün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Aşik gördügin çağırur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Aşik hara geder, demi yanınca.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Aşiki yahçı sahla bed-namçıdur, el gezer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Aşun suyuklukı den yoksunlıkunnandı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
At ata degür, şorbası kazanca kalur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
At ele düşer, meydan ele düşmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
At minenündi, don geyenün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
At özgenün, göt özgenün verirsün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
At tepügine at dözer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Atı at yanında bağlasan hem-reng olmazsa hem-huy olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Atluynan piyadanun sövdası olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Atnan katır savaşdı, arada eşşek öldi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Atun arıkına “karı” deyeller; igidün yoksulına “deli”.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Atun daydı, işün zaydı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Avrat iki olanda ev süpürilmemiş kalur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Avratı er gösteri, bostanı ver.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Avratı er[i] sahlar, peniri deri.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Avratı küçik al, işli çıhdı tali’üve.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Avratı küçik, atı yorkaynan yoldaş olma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Avratun ‘aklı olsaydı, daşşakı sinesinde bitmezdi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Avratun karısı iki elli yapışur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Avratun sözine bahan ‘avratdan eskikdür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Avratun yahçısına-da le’net, pisine-de!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ayı bed- canavardur yumurtladı yumurtladı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ayı kaya kölgesinde yatar, deyer bes öz kölgesidür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ayı yuvası asma üzüm.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ayınun yetmiş iki oyunı var, bir amrudı üste.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ayran tapmaz işmege, çadralı ged sıçmağa!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Az var-ıdı ac adam, biri-de düşdi bacadan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Az ver, çok yalvar!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Azca arıca, çoklıca pohluca.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Azca, “Hara gedisen?” Çohca yanına.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Azdan az olı, çohdan çoh.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Azınan çohun oynı olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Baba deyer, bolı gerek ya dermanı ya derdi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bablu babın tapmasa, güni ah vaynan geçer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bac kaçar, bac- dar kovar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bacanak bacanakı görende götin kaşur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bağ vakti bağbanun kulağı ağır olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bağ yiyesi bağı kıydı, bağban bir salhum üzüm kıymadı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bağban behil olmasa, bağ divarı n’eler?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bağda erik var-ıdı salam ‘eleyk var-ıdı, bağdan erik kurtuldı salam ‘eleyk kurtuldı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bahmak-nan adam zad örgense, itler gerek sallah ola.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bala başı beladı, olmasa kerbeladı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Balalu karka poh yemez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Balığı at deryaya, balığ bilmese halik bilü.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Balığı her vakt dutsan tazedi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ballu bal yemez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Basanı kesmezler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Baş böyük oldı ne-fayda, içinde beyin gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Baş sınar börk içinde, kol sınar y n içinde.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Başı açıkun kaçakı börkçi dükan-ıdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Başımı sındırub etegime koz doldurur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Başına gelen başmakçı olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Başında böyük poh yemek olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Başlu başın sahlasun, men başımdan bezaram.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Başuva kül savırsan, uca küllükden savur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bed-esl esl olmaz, olasan yüz kurbanı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Beg dedikun hansı, begenmedigün hansı?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Beg kapusına başı sınık get, başı sındıran getme!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Beg veren atun dişine bahmazlar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Behtnen haca geden, yollarda ser-gerdan olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bekara get, bekar kalma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bele ele, ne şiş yansun ne kabab.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bele ki hanbacım çezer, buna meger tuman düzer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bele ossuran madyan kulun sahlamaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bele otlasan, hanı yal kuyruğun?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Beslesen atlas olur tut yaprağından.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Beş elün tüksüzi, yüz elün kazisın alladı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bi-mürüvvete göt versen, daşşakların-da sohar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bi-mürüvvetün keli kaçar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bildirçin Cemal-abad’dan hara geder, deni yanında suyı yanında.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bildirçinün beglügi darı hırmanı savuşıncadur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bilene bir tike, bilmiyene min tike.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir arha ki su geldi, ümid var bir de gele.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir başmak ki ayaka dar olsa, çıhard at!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir bir poh ye-gilen, atan baban yemiş ola.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir budağa çıhub min budağı terpetme!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir cuval pul borcun olsun, bir cuval buğda borcun olmasun.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir de gelin olsam, otruşuk duruşukumı büllem.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir deli bir daş Salı kuyıya, min ‘akıllu çıhardabilmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir delini yola aparmaka ne-var?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir elde iki karpuz dutmak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir elden ses çıhmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir ev ki şorba-y-nan yıhıla; pilov ver, dümdüz olsun.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir evde konak çoh kala, oğul uşak ayağı basar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir gülnen yaz olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir iman ki dost yolında vece gelmiye, ne günde vece gelür?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir iş dut ki ‘akıbeti olsun!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir iş dut-ki Allaha-da hoş gelsün!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir meşeye od düşdi; kurı yanar, yaş in ilder.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir nahırun adını, bir dana pohlar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir paha sözün şahidi yanınca olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir poh yeyeni öldürmezler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir siklen hiz olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir tike götür ki udabilesen.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir yerde egleş ki durmıyasan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bir yerde yat, altuva su çıhmasun!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bircedi bircedi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Biri hub-ru, biri hoş-hu; biri şa’ir, biri dana.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Biri seyf ü biri süfre, biri imla biri inşa.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bismillah-nan donkuz darıdan çıhmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bismillah-nan sikiş eleyenün uşakı kor olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bitmemiş yovşan dibinnen, doğmamış dovşan balası ahtarır.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Borclu, borclunun sağlukın ister.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Boş boş dutan berk yeyer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Boş kaseni dolı kaseye vırram.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Boz eşek, deyirmana getmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Börkçi, başına börk tapmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Börki isdi savukdan ötri başa koymazlar, ğeyretden ötri koyallar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Böyüge böyük deyübler, küçige küçik.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Böyügin tanımıyan Tarı’sın tanımaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Böyük baş, ğovğalu olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Böyük başun, böyük belası olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Böyük körpi olsa, üstünden geçmemak gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Böyük olanun kursakı gen gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Böyükden korhmak ‘eyib degül.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Böyüklerde güc olı, yalan olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bu başa, bu börk çohdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bu börki Cebra’il başına koy!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bu derd-ilen otur gilen ki azad olusan ğemden.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bu ilki cüce, bildirki cüceye cücü örgedir.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bu kara, o karaya benzemez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bu niyyete fatiha.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bu teleden kurtulsam, yüz yaşaram.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Budı sıhmaklan ‘am dar olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bugünki öpke, dannaki kuyrukdan yegdür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Buharı egri olanda n’eler, tüsdüsi düz çıksun!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Bulağ gerek, aslannan bulağ ola.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Burun kulak, başun sadakasıdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Canı canan yolında deyen çohdı, kıyan az.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Cavanı ser-feraz eler, bu dövr ü a’dad-ı bi-hemta.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Cehd ile dost kazan-gilen, düşmen ocak başındadı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Cuvallar doldı, dağarcıklar dolmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Cüce hemişe sebed altda kalmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Cüceni payızda sanallar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çadra başmaksızlıkdan evde kalub.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çalakan gögde dolanı, cücenün göñli bulanı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çalma kapumı, çalalla kapuvı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çarıkında itiren, patavasında tapar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çayı geçenden sora “Barekallah!” deyeller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çayun daşı çayun kuşı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çe doğra, çe çe tilid ele!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çehar-şenbe Cühud’dan erzani olsun.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çekişmese berkişmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çepel ‘amun hatası göte deger.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çerçinün andı yığışur bir yere eşegün kıçı sınar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çeyne tükür, yoldaşdan geri kalma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çıhan kan damarda durmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çırağ öz dibine işık vermez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çibin mırdar degül, göñil bulandırı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çibine dediler, “Götüve filün siki”; dedi, “Girer, sığarı var.” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çobanun göñli olsa, tekeden yağ dutar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çobanun sovkatı mirçaluk olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çoh bilmiş tülki, kuyruğunnan teleye düşer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çoh bilüsen, az danış!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çoh danışanun ağzı böyük olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çoh koyunun çoh kuzusı olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çoh küpeler, küzeler yanında sınub.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çoh uca sıçub, başınnan-da dişler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çoh yaşıyan çoh bilmez, çoh gezen çoh bili.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çoh yemek az yemekden koyar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çoh zirekluk cavan- mergluk getüri.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çok daşak görmüşduk, zınkırovlusın görmemişduk.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çok yahşı oynar, oturı durar da.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çomak çorlıya deger.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çomakun o başın çevirdim.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çölde kabanda ossurı, şert odı burda ossura.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çölmege sıçmak asandı, döndürüb yumakı çetindi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çölmege vere vere çıhar kazan bahası.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çömçe aşdan isdi olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çömçe tutan sene sarıdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çöregi ver çörekçiye, bir çörek-de üste ver!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Çörek açanı kılıç açmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Da’va arasında nırh kesürsen.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Da’va-çün kazi, bar-içün Allah.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dadananlan kuduran bir olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dağ dağa yetişmez, adam adama yetişür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dağ yerimese, abdal yerür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dağda keklik ovla, evde toyuk ovlamakdan ne fayda?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dağdaki geldi, bağdakin kovdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dağlar ne-keder uca olsa, üstünden yollar aşar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dahı versen daruğa, “Atun arıkdur.” deye[r], “Arpa ver!” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Daldan atan daş topuğa deger.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dalınan divara çıhmak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dam kiraya, ‘avrat müt’a.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dama dama göl olı, dada dada heç olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Damara göre kan alulla.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Damı çoh olanun karı çoh olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Damı yıkduk, dam küremekden kurtulduk.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Damıdan od kayursan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Damnan dama giren itün beli sınar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dartmasan-ki dögmesen de.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Daş degene bellüdür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Daş düşdigi yerde ağır olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Daşaklu hvace olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Daşun böyügine yapuşmağun-da vırmakun-da me’lum oldı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dede görmemisen, deyüsen bes Şah-kulı da bir dededür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dede malı oğulı yanşak eler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dedem bele can verdi ki göt verseydi onnan yahçı[y]dı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dedem öldi ya ta’unnan ya zelzeleden.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dedevün bele ölidür ki halva da yeyebilmir.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dediler, “El ayağunnan me’lumdı!” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dediler, “Tökülür kıç paçondan.” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Degirman bildüginen eler çak-çakı başın döger.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Degirman növbetlen olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deli cerime verür, ‘akıllu rüşve.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deli delini görende çomakın gizledi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deli delini görende üzi tebeklenür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deli kırmızı sever.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deli sikim gic beynüve.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deliden ‘akıl ummak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deliden doğrı heber.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deliye bal, gice halva n’elesün?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deliye günde bayram.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deliye hol ver, eline bel ver!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dellak dellakun başın kırhanda pul almaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Demir kapınun akac kapıya işi düşer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Demirçi-y-nen aşina olma, kor atılı gözüvi çıhardı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Demiri demir küreden çıhardı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Derd bir olsa dirilmaka ne gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dervişe zad vermisen, keşkülin niye sındırısan?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Derya-dilün mizacı seyl-ablan bulanmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deryada ne kayırısan, çağurasan ya Hızır u Elyas.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deseler “Şorba pilovdan yahşıdı!”, Eşid inanma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deve bir heyal elerse, sar-ban iki.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deve de dama çıharmış, kuyrukı damı yıharmış.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deve degülem, iki yerden sahar olam.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deve gördün, kığın-da görmedim.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deve oynıyanda kar yağar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deve satan köşşek alabülmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deve yerinnen gedib, efsarını ahtarır, deyer “Onı al!”.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deve yüz öli olsa derisi eşege bir yükdi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deveye dediler “Boynun egridi.”, dedi “Haram düzdi?” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deveye dediler “Haradan gelürsen?”, dedi “Çin-Maçin’den”.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deveye dediler “İşün nedi?” dedi “‘Elake-bendluk!”.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Deveye kırtık, gamışa şüşeki n’eler?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dil başa beladur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dingildennen korhan kabağındakinnen korhsun.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dini dünyaya satmak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dinsizün ‘öhdesinnen imansız gelür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dişün ağrur, çek kurtul!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Divar yıhılanda toz kalhar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Doğrıluk dost kapusıdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dolı kuyıya bit düşmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Donkuzun başı ağır olı, leşi çeker.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Donkuzun böyügi ol, yoldaşun küçigi olma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dost meni ansun bir puç helinen!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Doşab alduk, mürebba çıhdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dovşan ne-keder yatar, o keder kaçar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dovşana deyer “Kaç!”, tazıya deyer “Tut!” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dövletlinün iti yatmaz, kasıbun siki.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dövletlülıka telesen, kasıbluğa tez düşer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dövletlünün elin piçak kesende kasıb etegin yırtar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dul ‘avrat gece yarısı peşman olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dul ‘avratdan sik payı ummak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dul ‘avratun dilleri, karaca yazun günleri!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Durmış sikün Tarı’sı olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dutulmamış oğrınun filce güci var.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Dükan öz dükanundı, bah bah kayıt!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Düşmen seni daş-ılan, sen düşmeni aş-ılan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Düşmeni bas, her dilnen basasan bas!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Düşmenün malını dost kimi ye-gilen!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Düz egrini keser.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ebleh odur dünya-yiçün ğem yeye, kim ne bilür, kim kazana kim yeye?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eger men yaman olsam, sen öz yahşılukı ele.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Egri akac düz olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
El atanı Hek atar, el tutanı Hek tutar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
El delisini eşige atmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
El dutmak ‘Eliden kalub.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
El eli yuvar; el-de döner üzi yuvar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
El-içün ağlıyan gözden olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
El, eli tanur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Elçiye ölüm yohdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Elden kalan, min il kalı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ele hürken itden bele hayırken tula.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eli kesigün, eli kesükden heberi olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Elif Allah adıdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Elinde doyasan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Elli elli üste, bu da bir elli üste.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Elnen Allahu-ekber!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Elnen gelen kara gün bayramdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Elündeki dügüni dişüve salma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Elüve düşmiyeni dedeve heyrat elisen.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Elüvi dellal eline vermemüsen.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Er gerek, tez gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Erdebil bir şeherdi, herkeşlü öz vekili.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Erdebil pişigi küfte görmemiş.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Erdebillü küçikse, bizim kız da zirekdi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Erdebillü sikişen eler, Sarablu cerime çeker.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Erkek eşek altınan koduk ahtarır.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ermeni kendi, hamam burkusı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ermeni olalı bele haça sıçmamışdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Esl itmez; yağ iymez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eslin itiren haram-zadedür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşege çahır versen, palanın suya bağışlar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşege dediler, “Günde ne-keder yol gedesen?”, dedi “Biz bili.” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşege dediler, “Me’rifetüvi göster!”; küle ağnadı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşege güci çatmaz, palanın tabdar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşege minmak bir ‘eyib, enmak iki ‘eyib.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşek eşegi berk kaşusa berk kaşur, boş kaşusa boş kaşur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşek işler, at yeyer; Mukaddem işler, Tat yeyer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşek kadasızlıkdan kısır olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşek oynı küllükde olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşek sikine min, piyada kalma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşek süren osurakına tablaşı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşekden ne adineluk umursan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşiden üslublu gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eşkün terse-avandı olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ev bizavı öküz olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ev bizim sir bizim.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ev kayrılu, paltar tikilü.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Evezün bedel adlu oğlı var.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Evive saki, bağuva alı dadandırma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Evvel meslehet, onnan meşveret.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Evvel ta’am, onnan kelam.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Evvel yoldaş, onnan yol.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Eyiblü ‘eybin bilse başına palas örter.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ezra’il dediler uşak paylur, dediler “Öznünki öznün olsun, bizimkine degmesün!” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Fatıma karı Sarab’daki yurduvı görmişem.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Filbanlan yoldaş olan fil damı kayırur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Filden böyük kergeden var.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Filün min fikri var, filbanun min bir.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gah dervazadan geçmez, gah igne deliginnen geçer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gah meni baba vayı, gah meni vay babanı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gah şele leleni basar, gah lele şeleni.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gamış ne bilür, Cemal Aka kimdür?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gamış şüşekiden ne anlar?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gec geldi, tez örgendi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gece kara, geçi kara.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Geçen güne gün yetmez, calkasun güni güne.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Geçene “güzeşt” deyeller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Geçi can kaykusında kessab piy ahtarır.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Geçi handa, biz handa?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Geçi kurbanluk olmasa bahası olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Geçini geçi ayakından, koyunı koyun ayakından.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Geçinün ‘emeli azanda çobanun degnegine sataşur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Geçinün koturı ser-çeşmeden su içer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Geçiye çahır versen, kurta dav geder.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gede gede deve kimi gerü işer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Geldi kaşın kayırmaka, vırdı gözin çıhartdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gemide oturub gemiçi gözi çıhartma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Getdügi su sıçdukı pohı arıtmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gezen ayaka daş deger.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gizlin boğaya gelen aşikar doğar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gölün yokdı daşakımda, elün n’eler kurşakımda?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göñil dostını tanur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göñil sögen küçik olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göñilden göñile yol var.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göñli balığ istiyen, götin soyuk suda koyar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göñül gözden su içer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Görmemişün oğlı oldı, çekdi çükin kopartdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göt gerek güzer döge, onı-da bir gözel döge.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göt götün düşmenidür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göt öpmeknen ağız mırdar olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göt ver, daşaklarun bögisün!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göt ver, tüpürcek de ver!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göt veren elin dalda dutmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göt verib mescide hesir almak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Götün ver mene, özün burnundan sıç!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Göyüle güc yohdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gözel de çoh gözel-idi, vırdı çiçek-de çıhartdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gözellerde vefa olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gülden gül törer otdan ot.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Güleş göni olsa, düşer başı yarar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gülün dalısı kabağı olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gülün igini gülabdan almak olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gülün istegi elün demegidi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Gün çıhar, ‘alem görer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Günbed görisen, deyisen bes imam- zadedür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Güni danmak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Güni palçıklan suvamak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ğerib itün kuyruğı götinde olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ğeriblukda çok yalan de-gilen, yarısına inanmasalar yarısına inanullar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ğeyurlık dövletlünün görkemidür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ğul ğullukda gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Haci hacini Mekke’de görer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Haci oğlan babası, pişmiş aşun darkası.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hadimlukı gamuşa versen, samanlukı özine çıhar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hala hatrün kalmasun!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Halal-zade barışdırı, haram-zade karışdırı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Halandan bir iste; verse de halandı, vermese de.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Halva halva demeknen ağız şirin olmaz, yağnan doşab gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Halva şirin nefs kafir.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Halvaçı kızı dahı şirin.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hammam suyı-y-nan dost dutarsan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hammama giren terler çıhar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hammamçı hammamçıya yetişende sandukı öper.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hammamda sallanma, ğeriblikde ögünme!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Haraba tapılanda kehbe tapılmaz, kehbe tapılanda haraba.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Harabata giren işgesin, yoğunın ahtarmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Haram demir pohıdı, diş batmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Haram pis, o da şalğam.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hata-dideden hata eskük olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hayın haflu olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Heber-ilen nobara telesme!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hedd ü seddi kara öküz böler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hek hekdi her kim deye.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hek söz acı olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hek söz deyenün börkünün tepesi delik olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hek sözden gül eyi gelür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hek sözün yoğurtca keseri olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hek yandıran çırağı geçirtmek olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hek yiyesinden yar olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hek-darun hekini ver!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hekdür, yohdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hekkine doğmuşdı, kaldı bicegi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Helk ahirden korhar, men evvelden.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Helkün ağzı menim götüm degül; dabanımı koyam, deyem “Danışma!” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hena çoh olanda göte de yahallar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Heramilen çıh yola!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hesab arasına özge zad girmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hesab dinar dinar, bağış tüman tüman.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Heyal pilovı koy yağlı olsun!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Heyf ki men öllem, sene deyeller başun sağ olsun!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Heyrün kapunda kalsun!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hırhırama degin amcuk, sikime faydası yok n’elim?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hublukun getdi dağlara, yel senden üz dönderdi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Hunaha hunahanun hesabun kelbinde geder.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İgid ki yohsul oldı dindiriller güleller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İgid ya her atda gerek ya yer altda.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İgidün igidden nesi artuhdı? Ehtiyatı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İgne yeyen çuvalduz sıçar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İgneni özive batır, cuvalduzı yoldaşıva!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İhtilat şirin gerek, şorba n’eler çöregi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İhtilatun şirin yerinde moltanı geldi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İki pulına bah, sikine bah!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İlan ağzınnan kurtuldı, kurbağa ağzına düşdi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İlan her yere egri getse, yuvasına düz geder.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İlan sancan ala çatıdan korhar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İlan ulduz görmeyince can vermez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İlana ğenim olsa, balası olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İlanı Seyid Ehmed elinen dutsan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İlanı yumşak dililen yuvadan çıhartmak olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İlanun ağına-da le’net, karasına da.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İlanun kuyruğın basmıyan dönüb adamı çalmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İmam-zade, piy vereni tanur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İmtahanı kurt yemeyüb.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İntizarlıya söhbet haramdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İp ne-keder uzun olsa, gelür dokanakdan geçer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İslam dini aşikar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İstekçi götdi, kalıbsız kele töker.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İş, işi gösterür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İşe dön yoldaşdan dalı kaldı, sıçdun evün yıhıldı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İşıklu uşak pohınnan me’lum eler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İştiha diş altında olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İşün çohdı, ver culfaya!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt ağzı degmeklen den iz mırdar olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt ayakın karvannan esirgeme!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt bülür, dakarcıkda ne var; dakarcık bilür, ite ne verüb.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt çörekden kaşmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt evi köhne çaruk.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt hürer, karvan geçer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt hüreyende kaşmaya.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt itinen savaşı, kurda gedende bele geder.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt itlen savaşdı, yolçınun işi rast geldi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt itnen savaşı, elini dalda tutar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt korhan yere hürer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt kulağın kesenden korhar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt kursağı sarı yağ götürmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt ne görsün, ne hürsün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt öldür ne sürütdürüller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt sahla, başuvı gemirsün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt sallah-handan bir ayağ apardı, öz ayağın kesdi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt sümügi sevine sevine yeyer, sıçanda tamaşa.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt ulıya ulıya yuvasına kurt getüri.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İt yiyesine hürmek ‘eyib degül.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İte çörek atallar yiyesi hatrine.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İte çörek vermesen, acından hürer ossurı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İti holıya koşsan, pohına gerek tablaşa.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İtnen yoldaşı ol, degnegün elden koyma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İtün ‘akılsızı kaykanakdan pay umar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İtün ‘akılsızı tazı, adamun ‘akılsızı şatır.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İtün ahsakı ovdan kalmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İtün eblehi küçikleriynen oynar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İtün eti donkuzun dişi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İtün siki it götine, sen-de gördün dürt götine!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İtün suçıya ne faydası var?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
İtün yağ yemegi adamı yandırmaz, kuyruğın şah dutmağı yandırı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kabakdaki bülse daldaki ne deyecek, heç danışmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kaçaka yer de dardur, gög-de.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kaçub kurtulmak-da bir hünerdür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kal’a kapusını bağlamak olı, adamun ağzını bağlamak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kalyanun başı hekde olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kamışlu yer, gümüşlü yer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kan ayaklum var.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kanken ne-keder derin kuyı kazar, özini derinde görer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kanlu kapusında ne kayırursan?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kapun uca kayır, devesini Allah yetirür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kara öküz kapuda bağlıdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kara palas yumaknan ağarmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kara palasa bürün, elnen sürün!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karaçı kızı dar siret.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karaçınun begi karaçıdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karçıya dediler “‘Amun kılludur.”, dedi “Halal hazır budur!” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kardan artuk reng olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kardaşlar savaşdı, eblehler inandı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karı düşmen dost olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karı kızı yoğun siknen korhudursan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karı kudursa, kızın aparı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karı sikildi, kapı bağlandı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karın doyuran aşı göz tanur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karın kini, kardaş ölümi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karka-y-nan yoldaş, dimdigi pokda olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karkalar menim toyukum yumurtasın görmerem faydası ne?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karkanun yeyinine bir daş.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Karun götine akac sohdılar; dedi, “Ne tak tukdı?” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kasıbun oğlı olunca dövletlünün kulı olasan!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kaşka öküz cüfte getmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kaşun düzlukı keclukdadur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Katıra dediler “”Atan kimdür?”, dedi “Anam atdur.” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kavırkanun yananı çatlar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kavun çıhdı, sıç hiyara!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kavun şirinlukdan çatlar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kavunnan ne işün var, bazı seyri ele.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kazıldan kazma kayırsan geven dibini gözler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kazi evinde girdgan çohdı emma sayı var.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kazi kazi buyurursan eger koduk el verse.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kazi kızına göz elemişuk.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kecele dedesi heyrine dal tapılamaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Keçel amcukı isdi olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Keçel başıma sakkız salmusan, ya kor gözime daru.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Keçel çare bülse, öz öz başına eler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Keçel halva yeyer, pulına minnet.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Keçel suya getmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Keçelün keçellügi-y-nen ne işün, sözinün geçerlügi-y-len ol-gilen!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ked- hudanı gör, kendi çap!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kedhuda-y-lan hesab geden evine borclu geder.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kehbenün göyli olsa divar çatlakınnan verür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kehbenün kazandukı ennik-kirşana geder.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kehbeye sikiş örgetmek olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kelb mal sahibine kayıdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kelb yanmasa gözden yaş çıhmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kemal’a bel bağlama, Kemal bağı suvarmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kend yıhılsa kelavasından me’lum olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kesik başdan ses çıhmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kesilmişleri örgetüb.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kessabdan minnet çekince daşaklarımun etini yeyirem.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ketdi ölüsi n’eler, sedir kafurı?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Keza menden geçsün, her kime deger degsün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kılıç kınını kesmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kırağına bah bezin al, anasına bah kızın al!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kırh serçeni yığsan bir küfte olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kırmızı donum parıldar, bağırsaklarım kurıldar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kısıla kısıla behişte gedince ossura ossrura cehenneme get!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kış kışlıkın gögde elemez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kız alan, alana kimi yalvarur; kız veren, ölene kimi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kız karında dayısı boynına düşer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kızılbaş’un düşküni, pohın yeyer kış güni.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kızın dögmiyen dizin döger.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kızışmaduk odına, kor olduk tüsdisinden.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kiçige kiçik deyeller, böyüge böyük.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kiçik ağzunan böyük pok yeme!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kiçik daşdan kelek olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kiçiklerden hata, böyüklerden ‘eta.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kiminün davası, kiminün du’ası.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kiminün evveli kiminün ahiri.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kirayesi çok, menzili yavuk, hesab harasındadur?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kişi olan bud eti yemez ki, göte yahundur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kiyamet o gün kopar, biri yeye biri baha.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Koca telesür, erik vaktinde yetişür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Koduk çulına göre ossurı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kolun sınıkı boyuna yükdür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konak ev yiyesinün terlanıdur, her yerde bağlasa orda durar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konak konakı istemez, ev yiyesi heç birin.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konak umdukın yemedi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konakdan kaçmak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konakı eve koymular, oh yayın yuharı başdan asur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konakun üzi gülsün, ev yiyesi kan ağlasun!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konşı canı, divar yanı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konşı çanakı konşıya borcdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konşı göti konşıya yeke görüki.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konşı konşıya ten gerek, ten olmasa gen gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konşı konşıya yanan gösteri.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konşı muncıkın oğurlıyan ahiretde tahar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konşıya bir daş degdi, ele bildim saman cuvalına degdi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konşıya bir inek iste, Tarı sene iki inek versün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konşıya ümid olan şamsız kalı, oynaşa ümid olan ersiz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Konşun pisdi göç kurtul!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kor bazara varmasun, bazar korsuz kalmasun!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kor dutdukın burahmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kor gözden yaş ummak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kor gözinnen korhar, keçel başından.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kor kora deyer “Cırt bu biri gözüve!”.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kor kora nece bahsa, Tarı-da kora ele bahar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kor korı tapar, su çuhurı, çölmek degirleni duvakın tapar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kor-ınan yoldaş ol, Tarı’nı arada gör!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Korh onnan, korhmaz Tarı’sından.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Korhah sövdager bazar-gan olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Korhulı baş salamat olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Korıyan göze çöp düşer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kovmak-da hünerdi, kaçmak-da.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Koy burama, vır burama!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Koy desünler, şah budağun bağı var.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Koy, men kaşavı götürüm, sen şıllakla!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Koy, men zirek atum, sen peymaneni dut!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Koyun kuzı yağı basmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Koyun olmıyan yerde geçiye “‘Abdü’l-Kerim Aka” deyeller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Koyuna kırklık düşende geçi çezmaka düşer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Köçen yurdun kedrini konan yurtda bülüller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Köhne şehere taze nırh koymak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kötügün götin oda yırtar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kövm kövmi siker; yad olı, senün gorını.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kulaklı koyun bir yol hülker, kere koyun iki yol.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kum acısı kavun acısı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurbağanı bir yol suya atsan iki yol daşlanı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurdun adı yedi-di yese-de yemese-de.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurı süfreye du’a olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurt behillukından artmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurt dumanluk ister.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurt geçinün bir zadını yemeyüb.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurt karıyanda götünde saksakanlar yuva bağlar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurt koyuna tepende vay bir geçilinün günine.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurt ne bilür, katır bahadur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurt öz püşkinnen küsmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurt yuvasından sümük eskük olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurta dediler “Yaylaka ne-vakt gedirsen?”, dedi “Bizimki elnendür.” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurtun abadanluka gelmegin köpegün hizlukındandı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurtun üzi ak olsa abadanluka gündüz gelür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurtun üzin gördün mübarek, görmedün dahı mübarek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kurutdum, kurutmamış kurı kurı kurbanun menkura çare yohdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kuş geli bir butaya sıkılı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kuş var etin yeyeller, kuş var et yedirüller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kül savursan başuva, uca küllükden savır!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kürd Kürd’i tanımasa, mekri mekrini tanur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kürd tebi’etindedür: “Basasan sıçar, burahsan kaçar.” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kürd’e demak olmaz, yahşıdur demak olı “Bu Kürd o Kürd’den yahşıdur.” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Kürküve bit düşdi evive od düşdi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Küsenün payın yeyeller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Küsenün payın yeyeller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Küsüli kardaş gel öküzi çatak, senünki sende menimki mende.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
O dililen ki sen istisen, bir sıhım kere de sallam.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Odunçı gözi kömçekde olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Oğırluka da getsen, mürüvveti elden koyma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Oğlın tez evlendiren peşman olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Oğrı özi ev olmaz, ev yiyesin ovkatdan salı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Oğrı yadına daş salur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Oğrıdan kalanı remmal aparı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Oğrıdan oğrıya halaldı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Oğrınun hesabı, sözi nedi?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Oğul atadan görer, süfre açar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Oğul atasından güclüsin bilmez; nöker akasından.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Oğul olan güni oğıldı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Oğul Reşid, öli n’eler dede malın; na- Reşid, öli n’eler dede malın?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Olsun, o yaman yerine yahşı gele!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
On iki imama yalvarunca bir Tarı’ya yalvar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Opuç, götün kilidüdür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Orakı kürek vakti, küregi orak vakti.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Osmanlu vakti köle olur, Kızılbaş vakti şatır.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ossurakdan kulınca ne dahli var?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ossuraklu göte arpa çöregi behanedür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ossuran çoh olur, sikime din gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ossuran yanında sıçmasan, deyer göti yohdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ossuranda sora, göti üste egleşür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ossurmakı bes degül, miskerluk dükanı da açur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ossurmakı bes degül, yele de karşı durar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ot, köki üste biter.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Otdan gül törer, gülden ot.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Oyun ‘aşiki oyundan çıhmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öküz deme, çeker gamış suluya.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öküz ikildemekden kanlu cırıldır.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öküz ilen kel çüfte gedebilmez; boynın batırı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öküz özine kirişne ekende başı ağrır.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öküz şişkiden ne anlar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öküzi yıhılana yol gösteren çoh olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öküzün kaşkasın dögeller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öldük deli sikmekten, bir ‘akıllıya rast gelmedük.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öli bir gün, şiveni bir gün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öli göti dar olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öli ki sayıklamaka düşdi, yasdılıkın çeke.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öli koyun sütdi olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ölileri yeye yeye dirilere dadandı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ölini öz hoşına koysan, sıçar kefeni batırı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ölinün dalısınca gülmek olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ölinün dalusınca yalan deyeller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ölinün siki ağlıyanun götine.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ölisi ölen cahil olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ölüm hekden, kefen Mehemmed Can Beg’den.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ölüm hekdi konşılara.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ölüm, kaşnan göz arasındadur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ölümden kaşmak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ölümün er ağacı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ölünen yapışun kızdırmaya razı olsun.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Örken geli, doğanakdan geçer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öz börkivi koy, öz divanuvı ele!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öz gözinde teri görmez; özge gözinde çöpi görer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öz işive bah!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Özge arvadı göze gözel geli.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Özge atta minen, tez düşer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Özge oğlı, oğul olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Özge özgeye lelemanı çağırur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Özge sikinen küreken olmak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Özi yıhılan ağlamaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Özinden aşakıya bah, özinden yuharı bahma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Özive nesen, mene ne olasan?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Öznün başın bağlayabilmir, toyda gelinbaşı bağlır.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Paha görek ne bilür, övlad-ı zükur nedür?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Peyğamber evvel öz canına du’a eleyüb.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pıçpıç, ev yıhar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pis oynamakı bes degir, çökür de.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Piş-namaz ossuranda gerüdeki sıçar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pişige dediler, “Pohun dermandı.”; sıçdı, üstin toprakladı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pişigi bir dama salusan, adamun üzin cırmaklar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pişigim pişigim-inen yola getmak gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pişigün ahiri tobra-keş olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pişigün derdi, iti öldüri.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pişik balasını istediginden yeyer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pişik evden çıhanda sıçanlar “bir can gel” oynar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Piyada atluya gülmese, işi geçmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Poh çoh oldı, çık yala!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Poh kurşakdandı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Poh nedi kölgesi ne ola?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Poh pohdı; kalıbtı hansıdur, yıhması hansıdur?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Poh yemegi bes degi, üstünnen kerme ‘arakı içer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Poh yemegin bilmez, halvaçı dükanı açar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Poh yeyenün kaşıkı belinde olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Poh yeyesen pilov yeyen pohı ye-gilen, poh yeyen pohı yeme-gilen!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Poha göre tezek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pohdan korhan göte vırmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pohı yemek olı ki bundan irelü pilov yemiş.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pohına bah, kölgesine bah!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pohun çohdı göl alı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pohuva göre bostan ek!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pul pulı kazanı, koç igid yeli yeter.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pul verennen sora mollanı mescidden.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pul, can yonkarıdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Puldan konşı payı olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Pulun çohdı zamin ol, işün yohdı şahid ol!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Rah-dardan kaçan heramiye rast gelür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Rah-darun her-çi-bed-terin onda yırtarsan ki boş gelesen boş gedesen.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ramazannan çoh razıyam, şeşe sened dutaram.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Riş-handun beş min altun herci var.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sah başuva sakkız salusan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Saha çürük dözmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sallan daşşakım sallan, sikim senden uzundı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Saman senün degül, samanluk ki senündi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Saman tüsdisi göz çıhardur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sar da çalakanun delisidür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sar-banlan aşina olanun dervazası gen gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Savab tökülübdi, yığanı yohdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Savuk demir dögüri.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Saymaz sik göte geder, yırtar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sebr-ilen halva pişer, ey ğora senden.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Seçe seçe seçmelige düşer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sen balığ dut, at deryaya; balığ bilmese halik bili.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sen çek men sohum; men ğeribem, gedirem.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sen doğramakuvı bülisen, men yemakımı billem.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sen gören akacları küreklige kesdiler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sen mene pilov ver; kürelikde ver, kermelikde ver!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sen menim bir üzümi karala, men senün iki üzün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sen Mukaddem, men Afşar; uman yerden küseller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sen oldun Selman-ı Pak; hanı senün gözlerün?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sen saydıkun koy dursun, gör felek ne sayacak?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Senden hereket, menden bereket.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sene günde kim dağlar senede kar yağarmış.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Senün ipüve odun düzmak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Serçenün kırhına bir daş.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sıçannan olan, cuval dibi delen olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sınanmamış atun dalına geçmak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sidklen kara daşdan metleb almak olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sik görmedi ‘amımız, bed-nam oldı adımız.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Siki yoğun olanun tüpürcegi çoh versün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sikilenden sora tumanuvun bağını berk bağla!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sikine böhtan deyer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Siklerden ne oldı, amcuklardan ne ola?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sikme koduk verme , cerime!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sirrün deme yaruva, yarun-da bir yarı var.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Soruşa soruşa Hind’e getmak olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Soyulandan sora başuva fırtıl al get!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sövdanı pul ayırı, da’vanı kılıç.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Söyme geda atamı, söyerem beg atavı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Söz kelb akçadı, sahibine kayıdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Söz var helk içinde, söz var hulk içinde.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Söz-inen pilov olmaz, yağ-nan dügi gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Su başdan aşdı, ister bir karış ister bir erş.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Su bir yerde çok kalanda igür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Su gelende yolın tapar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Su küçigündi, süfre böyügün.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Su küzesi su yolunda sınar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sulu namazdur, Mekke çölünde tapılur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Suyınan kurdun ağzı bağlanı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Süd-inen giren sümüknen çıhar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Südün kedrini kısır emen dana bilür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Sürme çok olanda göte-de çek, göze de!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Şah-da bilür, Şirvan Sünni’dür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Şah-kulı bilür, g… ne var.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Şer’ kesen barmak ağrımaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Şer’e geden öz sözin deyer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Şer’e revadu, mürüvvete reva degül.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Şerik yahşı olsaydı Tarı özi-y-çün dutardı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Şerti şohumda kes-gilen.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Şeytan başka, cin başka.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Şor yeyen suya gelür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ta senün sikün durunca menim amcukımı sovuk aparı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tahmamış takkılladır.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tali’ün kozda sına, oğul da kız da sene.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tali’ünden küs-gilen.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tama’-karun sakkalı müflisün götünde olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tamaşa pul istemez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tarı bilür, ketde günahkar kimdi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tarı böyük, altı gen.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tarı istiyeni kurt yemez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tarı iştihanı kime verür, pilovı kime verür?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tarı yandıran çırağı geçirtmek olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tarı’nan tarıluk elemek olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tarı’nı görmeyübler, ‘akl-nan tanıyallar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tarısız yerde otı, böyüksüz yere oturma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Taze dellak gelüb, kaküli yana koyurı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Taze göze serin su.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tazınun hizlukınnan dovşan gelür, samanlıkda balalar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Te’arüf, te’arüfden kalhar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tekeni dingildeden daşşaklarıdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tekeye dediler, “Daşşaklarun niye iki iki haçadı?” dedi, “Arasında hesab var.” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Telesen terse sıçar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tenbele deyersen “Kapunı ört!” deyer, “Yel eser, örter.” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tenbellükden eşege “Dayı” deyür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tike ilen dost olan kıyamete deyin küsüli kalı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tike karın doyurmaz, mehebbet artırı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tikeni yalkuz yeyen, tayı diş-inen götüri.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tohı terpetme, acı dindirme!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tohun acdan heberi olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Topanlanmamış yerde yeriyebilmez, piş-hidmetluk eler.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tosbağa kınından çıhdı, kının begenmedi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Toy taybesiz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Toydan sora beş min altun veren çoh olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Toydan sora henanı göte herfü’l-za’ yahallar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Toydan sora nakara hoş geldün bayramda.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Toyuk gelü, kaz yerişi, yerimaka vırar, göti yırtılur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Toyuk yumurtasına göre kakkıldar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Toyuk yumurtladıkca göti daralur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Toyumda oynamasan yasımda ağlamasan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tökülen dolı gelmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tövbe tövbe ne tövbe, örgenen göte ne tövbe!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tülki dar başı kopardı kurdun adı bed-namdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tülki yeyeni aslan kusdura bilmiyüb.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tülki zirekliginden teleye düşer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tülkiye dediler, “Hanı şahidün?” dedi, “Budı kuyruğum.” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Tülkiye deyer “Kaç!”, dovşana deyer “Dut!” (Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ucuzdan bahası olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Uç atub, yay gizledür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ulular sözine bahmıyan, ulıya ulıya kalur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Umaç aşına bir Kuran hetm elemek olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Uşak atadan yetim olmaz, anadan yetim olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Uşakdan güclüsi olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Utananun oğlı olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Utanmadun oynamaka ne var?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Uzak getduk, yahun gelduk.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Uzak yerün döymecini holaynan döyeller.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Uzakda minim olsun, yavukda birim olmasun.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Uzakdan bahana dögüş asan gelür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Uzun adamun ‘aklı olsa ğul-be-yabani peyğamber olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Uzun adamun ‘aklı topuğında olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Uzun burunı kesmek olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Uzun getduk, kıssa gelduk.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Uzun kössöv, el yandırmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ümid mene, kaldı darı hırmanı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Üregi yanan bele başı sağlukı verür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ürek var dağdan endiri; ürek var dağa çıhardı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ürek yansa gözden yaş çıhar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Üz, üzden utanı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Üzinün karalıkıynan ne işün var; kelbinün aklukına bah!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Var evi kerem evi, yoh evi verem evi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Varın verin utanmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Verdukı anda bah buyurdukı kulluka!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Viran oğul atasına getmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ya ‘Eli hvace, ya hvace ‘Eli.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ya doğra, ya tilid ele!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Ya kayadan uçarsan, ya sikime sıçarsan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yabuya timar elesün, şitil atar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yada yarısı, kohuma hamusı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yağ yağ üste geder, yarma yavan kalur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yağıdan mal kaytarub.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yağıdan yay boyınca.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yağış altundan durduk, damcı altında egleşduk.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yahşı götün var, karpuz ye!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yahşı götün var, ver ağzına!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yahşı oğul atasına ‘ar olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yahşı özüvi yellendirüsen, bakkal emrüve verse.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yahşılıka yahşıluk her kişinün işidi, yamanluka yahşıluk er kişinün işidi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yahşıluğa yamanluk, kor eşege samanluk.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yahşıluk ele, yetim sik durannan sora üzive kabarsun!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yakmasan bir gürülde!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yalan ayak dutar yerimez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yalançı, tama’-karı alladı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yalançınun evine kimin.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yalançınun evine od düşdi, heçkes inanmadı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yalkuz elden ses çıhmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yalkuzluk Tarı’ya yaraşur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yaman adamun başına daş salasan çignine düşer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yanana yanmamak gerek.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yanşak götin kar yırtar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yanunda yaramaz var, uzakdan demüre hu!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yar meni ansun bir pük hel- inen!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yar-ilen özün danış, ara sözi ev yıhar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yarası avand olanun tebibi karşu gelür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yarun yara sovkatı: Bir pük heldi, bir ceviz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yas yiyesi ovundı, yasa geden ovunmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yaş-da kurı odına yanar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yatan apar, otın aparmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yatan iti oyatma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yatan öküz kor elemese, duran öküz soncuk atmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yatan öküzün başına duran öküz sıçar.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yavuk konşı, uzak kohumdan yeydür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yaz güninün töküleni, kış güninün aşı dadı olı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yaza kışa bir ‘ağıl n’elesün?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yel kayadan ne aparı?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yelnen gelen, yelnen geder.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yemişsizlıkdan yeyirem yakur, yakur yandırur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yer berk olanda öküz öküzden görer.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yerimemiş, yügürür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yetim kızdan bele üzi akluk yol aparı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yetime nesihet veren çoh olı, çörek veren az.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yetimi ne dög, ne sög; çöregin elinnen al!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yetimün çetin işi gene kaldı dannaya.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yetimün etegine kavurka tökersen siki durar, vırar, dağıdı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yeyen at kamçı istemez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yeyer içer; gördüm demez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yoğunı yorkan altdadur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yokun işgelünce işge üzüli.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yol heramisi ol, yoldaş heramisi olma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yolçı görmişduk, acuk elemakın görmemişduk.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yolçınun üzi karadı, torbası dolı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yoldan çıhmak ‘eyib degül, yolda gelmemek ‘eyibdi.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yolnan geden yorulmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yolsuzı yolda tapşur, yol özi vırağandı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yorkun eşek hoşı Allah’dan ister.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yoruldun sar-bana, acdun çorbana.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yumşak yerün bel-darıdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yumurtası lakk oldı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yumurtlamadı, falanı niye içdi?(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yumurukı bize vırmak olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yuyulmamış kaşuk kimi özivi arıya sohma!(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yügürek at arpasını arturı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yük bacınnan ağrınmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yük eymese daşı ğürbete düşmez.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yüz altıncuk Tufarkancuk.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yüz altun danışanı, yüz kişi danışmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yüz derenün başın bir dere keser.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yüz dönderüb gedende zencir-ilen dayanmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yüz igne yıkasan, bir cuvalduz olmaz.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Yüz işçiden bir başçı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Zararun yarısınnan kaytmak kazancdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Zerb zirekden yağ çıhardı.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Zılaf ‘aşık kimi sorımamışdan alçı durur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Zır zır mollaluk degül, ‘elim-palanduzlukdur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Zireni Kirman’a aparırsan.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Zülm-ı bi’s- seviyye ‘edldür.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)
Zülmnen abad olan, ‘edlnen ber-bad olur.(Meragî, Emsâl ü Nesâyih-i Türkî)