Ey Zeki

Derler ki her uzun ahmak olurmuş

Sen de isbat ettin bu sözü, Zeki

Karü kisp yolunu mutlak bulurmuş

Bozulunca insanın özü, Zeki.

Verimli yerde ber-sedir olmuşsun

Çıkarın olana zahir olmuşsun

Yalnız bizim işte kısır olmuşsun

Herkesi kör sanma, aç gözlü Zeki.

Fikret demiş: haluk, sabah olunca

Sence sabah olur cebin dolunca

Yığıldı altınlar servi boyunca

Ey mesleğin altın öküzü, Zeki.

Bu saltanat devri ebedi sürmez

Bu gün gören gözler, yarın hiç görmez

İşleyen kapıyı örümcek örmez

Olma halkın hanımansuzu, Zeki.

Bu yağma devrinde kapan kapana

Yalnız biz mi düştük dipsiz sahana

Unutma, koşulmaz daim sapana

Tarlanda “Apis”in öküzü, Zeki.

Çıkar varsa, lütfun endazesi yok

Kimseden şikayet avazesi yok

Hayf ki bu işin de caizesi yok

Bekleriz bayramı, nevruzu, Zeki.

Bizim de keşküle biraz damlasın

Karşılık eser var boş sanma sakın

Bekletip durursan, bir gün başının

Meydana çıkar kel uyuzu, Zeki.

Düştüğünden beri sen bu bostana

Han, hamam, apartman çıktı meydana

Yalnız bilki bir gün zorla insana

Kırdırırlar eldeki kozu, Zeki.