İçinde

Güneşin nuruyla ayın ışığı

Kayboldu kapkara peçe içinde;

Yer, gök, ses, renk, günün her bir aşığı

Eridi kopkoyu gece içinde.

Sesleri söndü sen öten kuşların,

İzi silindi düzle yokuşların,

Kalpte erir hüznü bu soluşların,

Aşık bülbül, çapkın gonca içinde.

Doğmaz artık gönlüm sevda güneşi,

Karanlıklar yutmuş bu dev ateşi,

Gamla peçelenmiş matemli eşi,

Her şey karanlık bir pençe içinde.

Her hayatın işte budur encamı,

Ne saki kalır, ne cem, ne de camı,

Yazan böyle yazmış bu serencamı,

Bütün hilkat bunun körce içinde.

Ne dağ kaldı, ne bağ, ne gül, ne gülzar,

Soldu hep çiçekler, soldu çemenzar,

Hicrana düşen her aşıkın solar

Ömür gülü viran bağçe içinde.