Yok

Garip görme oğul bu başka alem

Herkesin elinde saz var çalan yok

Bir post uğruna, bak, sayısız sersem

Döğüşüp dururlar, post var, kalan yok.

Bütün milki sarmış yokluk ifriti

Açlık aşar her gün başka bir çiti

Yapılır her yerde ölüm geçidi

Bu yoksul illerde derd var, saran yok.

Hayli zaman oldu maval dinleriz

Her söze inanan boş beyinleriz

Fakrın döşeğinde yatmış inleriz

Millette kalan tek can var, alan yok.

Şakiler eline hazine düşmüş

O petek küpüne açlar üşüşmüş

Durmadan çalarlar, altın gümüşmüş

Dillerin süsüyse: aç var, çalan yok.

Cehl ile taassup sarar dört yanı

Milleti kandarır devlet yalanı

Zulm eli vururken adlü ihsanı

Partizan bağırır: Hak var, yalan yok.

Kurt kapar kuzuyu, eder nafaka

Vaitlerle düşdü millet bu faka

İstediğimiz bir lokma bir hırka

Göbekli patronlar der var, bulan yok.

Levhi istikamet merkep boynunda

Keseler’cüzdanlar erkan koynunda

Kimsenin kalmamış mertlik soyunda

Ne yazık ortada şan var, zişan yok.