İçeriğe geçmek için "Enter"a basın

Yusuf Ziya Oniş’e



Yusufiye

Hazreti Yusuf düştü deryaya

Söndü şamdanı bi ziya kaldı

Rahşi ikbalden düşdüğü anda

Cümle yaranı hep yaya kaldı

Zevki dünyadan el ayak çekmiş

Cismi pakinde tek haya kalmış

Hüsnü Yusufdan tatmayan yalnız

Bir Muhammetle Kibriya kalmış

Medhe şayandır Yusufum zira

Devri idbarda bi-riya kalmış

Kaldı bir müddet bi-nasip amma

Beynel-akran hep ağniya kalmış

Badı makusla gitti post elden

Kendi lâkin hep evliya kaldı

Şem’i ikbali söndüğü müddet

Yari can gitti eşkiya kaldı

Tekkei dilde devri mesuttan

Şeyhi nurefşan bir “Ziya” kaldı.