Serap Oldu

Dehre fersiz doğan küçük bir kız

Büyüyüp sonra afitap oldu

Gördüğüm an o hüsnü bibedeli

Derdi sevdaya dil mesap nldu

Pişi hüsnünde gönlümüz küçülüp

Payı gülgununa rikap oldu

İltifat gösterip visaliyle

Gönlümüz sanma kamiyap oldu

O kalem kaşları akıbet çatılıp

Dile bir darbei itap oldu

Kırılıp bezmi sohbetinde gönül

Huni dil perdei hicap oldu

Mabedi aşkımız yıkıldığı dem

Bezmi cem, bezmi ıztırap oldu

Aşkımın sernüvişti alamı

Upuzun dertli bir kitap oldu

Ey gönül, kurduğun o sahni visal

Doğmadan çöktü, bir serab oldu.